O rencón d'acordanza
Aquí podrán ver todo lo que pasó por esta web. Es importante mantener la memoria para saber quienes somos.
25 fotografías del quinto temporal
(fotos de J. A. Otegui y Carlos Juan)
Agosto 2004 Septiembre 2004 Octubre 2004 Noviembre 2004 Diciembre 2004 Enero 2005 Febrero 2005 Marzo 2005 Abril 2005 Mayo 2005 Junio 2005 Julio 2005 Agosto 2005 Septiembre 2005 Octubre 2005 Noviembre 2005 Diciembre 2005 Enero 2006 Febrero 2006 Marzo 2006 Abril 2006 Mayo 2006 Junio 2006 Julio 2006 Agosto 2006 Septiembre 2006 Octubre 2006 Noviembre 2006 Diciembre 2006 Enero 2007 Febrero 2007 Marzo 2007 Abril 2007 Mayo 2007 Junio 2007 Julio 2007 Agosto 2007 Septiembre 2007 Octubre 2007 Noviembre 2007 Diciembre 2007 Febrero 2008 Marzo 2008 Abril 2008 Mayo_2008 Junio_2008 Julio_2008 Agosto_2008 Septiembre_2008 Octubre_2008 Noviembre_2008 Diciembre 2008 Enero 2009 Febrero 2009 Marzo 2009 Abril 2009 Mayo 2009 Junio 2009 Julio 2009 Agosto 2009 Septiembre 2009 Octubre 2009 Noviembre 2009 Diciembre 2009 Enero 2010 Febrero 2010 Marzo 2010 Abril 2010 Mayo 2010 Junio 2010 Julio 2010 Agosto 2010 Septiembre 2010 Octubre 2010 Noviembre 2010 Diciembre 2010 Enero 2011 Febrero 2011 Marzo 2011 Abril 2011 Mayo 2011 Junio 2011 Julio 2011 Agosto 2011 Septiembre 2011 Noviembre 2011 Diciembre 2011 Enero 2012 Febrero 2012 Julio 2012 Agosto 2012 Septiembre 2012 Noviembre 2012 Diciembre 2012 Enero 2013 Febrero 2013 Marzo 2013 Diciembre 2015 Diciembre 2018 Febrero 2019 Noviembre 2019 2019 Marzo 2020 Agosto_2020 Septiembre 2020 Octubre 2020 Noviembre_2020 Diciembre_2020 Enero 2021 Febrero 2021 Marzo 2021 Abril 2021 Mayo_2021 Junio_2021 Julio 2021 Agosto_2021 Septiembre_2021 Octubre_2021 Noviembre_2021 Diciembre_2021 Enero_2022 Febrero_2022 Marzo_2022 Abril_2022 Mayo_2022 Junio_2022 Julio_2022 Agosto_2022 Septiembre_2022 Octubre_2022 Noviembre_2022 Diciembre_2022 Enero_2023 Febrero_2023 marzo_2023 abril_2023 Mayo_2023
miércoles, 31 mayo 2023
Euskadi y Asturias ocupan una parzela no desahuciable en o mío corazón.
****************************************
Euskadi y Asturias ocupan una parcela no desahuciable en mi corazón.
martes. 30 mayo 2023
En verdat lamento estar tan difizil, ixa ye a unica palabra que trobo ta definir-me, difizil por lo que fa a la mía forma d'estar, a mía manera de pensar, soi difizil de tratar, de querer, de suportar. Creye-me, sé o que soi.
***************************************
En verdad lamento ser tan difícil, esa es la única palabra que encuentro para definirme, difícil en cuanto a mi forma de ser, mi manera de pensar, soy difícil de tratar, de querer, de soportar. Créeme, sé lo que soy.
lunes, 29 mayo 2023
Estaba sentado en el banco de un parque, leyendo un libro que adquirió hace unos días en una librería de viejo. Era ajeno al bullicio de los niños que, cerca, corrían y se columpiaban en una zona de juegos. Los rayos de sol de aquel mes de abril hacían más agradable, si cabe, la mañana.
Una niña de no más de siete años le interrumpió la lectura.
- Hola. ¿Qué haces?
Levantó la vista y la vio delante de él, desvergonzada y con un puñado de hojas y un lápiz en sus manos.
- Hola. Estoy leyendo este viejo libro.
- ¿De qué trata?
- De historias que ocurrieron hace mucho tiempo. Tu no habías nacido todavía.
- A mí me gustan las historias recientes. Por eso escribo mis propios cuentos.
- ¿Eres escritora?
- No, sólo escribo cuentos, dijo la niña.
- Todo aquel que escribe algo que quiere contar, es escritor -dijo el viejo-
- ¿Tú no escribes?
- No, yo soy lector.
- ¿Y qué trabajo es ese?
- No es un trabajo, es una afición. Me gusta leer lo que los demás escriben.
- Entonces formamos un buen equipo, ¿no crees?
El viejo se quedó sorprendido mirando a aquella niña.
- Pues es cierto, formamos un gran equipo. Podías dejarme alguno de tus cuentos para leerlos y yo te dejaría una de mis viejas historias para que las leas.
- Tendrías que esperar a mañana. Ya te he dicho que sólo escribo cuentos recientes. Los de anteayer ya los he roto.
- No deberías hacer eso. El presente es importante, pero el pasado te llena de recuerdos.
-Yo soy muy niña para tener pasado. Solo escribo lo que se me ocurre en el día. Tú eres viejo y sí que tienes recuerdos. Por eso lees historias que ocurrieron hace mucho tiempo.
El viejo se quedó pensativo...
-Tienes razón. Mañana leeré tu historia de hoy y yo te dejaré un libro de historias antiguas para que lo leas.
- No hay trato, señor.
- ¿Por qué?, Preguntó el viejo sorprendido.
- Porque yo me convertiría en escritora y lectora y en cambio tú sólo serías lector, que es lo ya eres. No es justo.
- Vaya... Así mirado me parece lógico. ¿Y qué propones?
- Tú me escribirás una historia vieja y yo te escribiré una nueva. Nos las intercambiaremos y así seremos los dos escritores y lectores.
- De acuerdo. Mañana nos vemos en este mismo banco y te traeré mi cuento viejo y tú me das el tuyo nuevo.
- Perfecto, señor.
- Pues hasta mañana.
El viejo se levantó del banco y mientras abandonaba el parque oía a lo lejos a la niña gritar ¡Mañana seré lectora, mañana seré lectora! Mientras él, encendiéndose un cigarrillo, susurraba:
- Y yo seré escritor...
domingo, 28 mayo 2023
Molaba cuan dinantes no sabebas qui te clamaba igual que no sabebas si t'iba a pillar o telefono o suyo pai cuan la clamabas a ella.
****************************************
Molaba cuando antes no sabías quien te llamaba igual que no sabías si te iba a coger el teléfono su padre cuando la llamabas a ella.
sábado, 27 mayo 2023
A depresión no tiene edat. Os ataques de panico no son un show. L'ansiedad no ye una desachero. A baxa autoestima no ye un chuego. Sisquiera bel día a chen entienda que a salut mental ye tan importán como a física.
**************************************
La depresión no tiene edad. Los ataques de pánico no son un show. La ansiedad no es una exageración. La baja autoestima no es un juego. Ojalá algún día la gente entienda que la salud mental es tan importante como la física.
viernes, 26 mayo 2023
En os días d'eslezions me siento sensiblemén más feliz. Ye cuan a palabra democrazia prene sentiu. Me siento libre y util. Quedar-se en casa ye o zeño de dexadez y de complicidad más gran que esiste d'o totalitarismo.
****************************************
En los días de elecciones me siento sensiblemente más feliz. Es cuando la palabra democracia toma sentido. Me siento libre y útil. Quedarse en casa es el gesto de dejadez y de complicidad más grande que existe del totalitarismo.
jueves, 25 mayo 2023
He comprebau que tot en ista vida puede suzeder entre a brevedat d'un sospiro.
**************************************
He comprobado que todo en esta vida puede suceder durante la brevedad de un suspiro.
miércoles, 24 mayo 2023
Érase una vez un can que se sentiba gato. Ladraba miaulando y acazaba a los malditos rosigadors, con os cuals se divertiba y compartiba queso.
A suya anormal conducta prevocaba burlas y refuso entre a resta d'os cans, pero él se sentiba un gato bueno, pero solo. Tremendamén solo.
Os gatos fuyiban temerosos d'él. Les miaulaba pero no entendeban os suyos ladritos.
Remató os suyos días en un sanatorio ta cans do pasó a resta d'os suyos días veyendo a vida pasar a traviés d'una gatera.
Tan solo por sentir diferén.
*****************************************
Érase una vez un perro que se sentía gato. Ladraba maullando y perseguía a los malditos roedores, con los que se divertía y compartía queso.
Su anormal conducta provocaba burlas y rechazo entre el resto de los perros, pero él se sentía un gato bueno, pero solo. Tremendamente solo.
Los gatos huían temerosos de él. Les maullaba pero no entendían sus ladridos.
Terminó sus días en un sanatorio para perros donde pasó el resto de sus días viendo la vida pasar a través de una gatera.
Tan solo por sentir diferente.
martes, 23 mayo 2023
No son os títols universitarios, os esitos profesionals u os diners masaus o que mobiliza a las personas. Busca siempre a chen que sienta, que s'emozione, que siga capaz de dixar-lo tot por un suenio, que te transmita buenas vibrazions, que si te besa u abraza, se pare o chiro d'a planeta.
Ixas personas son as que te ferán crexer y avaluarán o tuyo treballo.
*****************************************
No son los títulos universitarios, los éxitos profesionales o el dinero amasado lo que moviliza a las personas. Busca siempre a gente que sienta, que se emocione, que sea capaz de dejarlo todo por un sueño, que te transmita buenas vibraciones, que si te besa o abraza, se pare el giro del planeta.
Esas personas son las que te harán crecer y valorarán tu trabajo.
lunes, 22 mayo 2023
O TLP te limita muitismo en as relazions sozials y familiars, dica o punto d'aislar-te completamén. Se tiene mui baxa autoestima y si tiens traza narzisistas tot, absolutamén tot, crees que va contra tu. Una uellada, un comentario, se fa complicada a relazión. Ye mui importán que sabas leyer o trestuco y capear-lo. No i hai miraglos. Se pasan por temporadas más lieus dica por repuntes d'a crisi.
*****************************************
El TLP te limita muchísimo en las relaciones sociales y familiares, hasta el punto de aislarte completamente. Se tiene muy baja autoestima y si tienes rasgos narcisistas todo, absolutamente todo, crees que va contra ti. Una mirada, un comentario, se hace complicada la relación. Es muy importante que sepas leer el trastorno y capearlo. No hay milagros. Se pasan por temporadas más leves hasta por repuntes de la crisis.
domingo, 21 mayo 2023
Cuan yes prisionero d'o tuyo cuerpo, te das cuenta de lo importán que ye estar libre de mente y de corazón, o que te permite tresladar-te a atros puestos, con atras personas.
Una d'as cosas que o esporte te mostra ye a capazidat de sofrimiento y a capazidat de luita ta tornar a la competizión lo dinantes posible. Tot l'aplicable a lo esporte ye aplicable a la vida. Ara, con un limite fisico importán, suenio con os puertos bascos y cántabros, con as corridas, con l'azeto láctico, con os exerzizios aerobicos y anaeróbicos, con a crisi d'oxicheno, con a cadenzia de pedaleyo.
Me veigo con cualsequiera d'os míos equipos de balonmano, treballando transizions ataque defensa, sistemas d'ataque, a motivazión...
Alavez ye cuan abandono a gayola d'o mío cuerpo y soi libre.
***************************************
Cuando eres prisionero de tu cuerpo, te das cuenta de lo importante que es ser libre de mente y de corazón, lo que te permite trasladarte a otros lugares, con otras personas.
Una de las cosas que el deporte te enseña es la capacidad de sufrimiento y la capacidad de lucha para volver a la competición lo antes posible. Todo lo aplicable al deporte es aplicable a la vida. Ahora, con un límite físico importante, sueño con los puertos vascos y cántabros, con las carreras, con el ácido láctico, con los ejercicios aeróbicos y anaeróbicos, con la crisis de oxígeno, con la cadencia de pedaleo.
Me veo con cualquiera de mis equipos de balonmano, trabajando transiciones ataque defensa, sistemas de ataque, la motivación...
Entonces es cuando abandono la cárcel de mi cuerpo y soy libre.
sábado, 20 mayo 2023
I hai personas que son, pero no son y i hai personas que ya no son pero siguen estando...
No sé si m'esplico.
***************************************
Hay personas que están, pero no están y hay personas que ya no están pero siguen estando...
No sé si me explico.
viernes, 19 mayo 2023
MOTIVAZIÓN.
Cuan te trobes dudando de tu mesmo, d'o tuyo potencial y de lo luen que puez plegar, nomás recuerda cuan luen yes de do empezés, observa cuanta distanzia i hai, cuántas memorias, cuánto esfuerzo, cuánto sacrifizio, cuántas cosas buenas han pasau por a tuya vida, totas as batallas que has ganau, toz os espantos que has venziu, y totas as personas nobles y leyals que han estau astí ta apoyar-te.
**************************************
MOTIVACIÓN.
Cuando te encuentres dudando de ti mismo, de tu potencial y de lo lejos que puedes llegar, solo recuerda cuan lejos estás de donde empezaste, observa cuanta distancia hay, cuántos recuerdos, cuánto esfuerzo, cuánto sacrificio, cuántas cosas buenas han pasado por tu vida, todas las batallas que has ganado, todos los miedos que has vencido, y todas las personas nobles y leales que han estado ahí para apoyarte.
jueves, 18 mayo 2023
El tiempo se detuvo. Tendido sobre un asfalto manchado de carbón levantó su cabeza intentando orientarse y comprender por qué estaba allí. Vio su móvil a cinco metros de él y más a la izquierda su moto en el carril contrario. Entonces fue cuando visionó el momento en el que la rueda delantera perdió adherencia y dio con sus huesos en el asfalto. Los más de 200 Kg. de peso de su moto cayeron sobre su tobillo izquierdo, que lo arrastro hasta que la moto golpeo el guarda raíl y salió despedida en dirección contraria.
Miró tras de sí y vio que había perdido la visera de su casco. Necesitaba quitárselo para poder pensar, para que el aire llegara con más facilidad a sus pulmones.
Comprobó entonces que no se podía mover. Un terrible dolor en la cadera izquierda lo paralizaba. cuando miró hacia sus piernas, intentando moverlas, pudo ver una hemorragia en su tobillo izquierdo que colgaba, inerte, de su pierna.
Tardó casi quince minutos en alcanzar, arrastrándose, el móvil. Llamó al 112. Desorientado, les facilitó todos los datos que le pidieron. Después llamó a Nuria. Necesitaba oír una voz amiga.
Se sentía muy sólo. Pensaba en el peligro que corría tumbado en aquella carretera si llegaba algún vehículo. Y así pasó las dos próximas horas, cada vez más débil, atendiendo a la Guardia Civil y al 112 que lo buscaban y no daban con él. Escuchando cada vez más lejos a Nuria, que le llamaba cada 15 minutos.
Oscurecía. Miraba a su moto inerte. Canciones de cuna de otros lugares le incitaban al sueño.
Escuchó el motor de un coche al que hizo señales con la luz de su móvil en un intento de dejarse ver. Se detuvieron dos automóviles y sintió después de tanto tiempo, el calor humano. Se abandonaba al sentirse más seguro y quería dejar de luchar. Se mezclaban las voces masculinas y femeninas. Oía como daban su localización exacta y en unos minutos la noche se tiñó de luces azules y amarillas.
Notó como le pusieron una vía antes de que llegase la UVI móvil. Se quería ir a lomos de un dulce sueño, pero una mano amiga le sujetaba y espantaba los fantasmas que acechaban la orilla de aquella perdida carretera.
Tras la segunda intervención quirúrgica lo subieron a la habitación con un 32% de hematocrito.
La mitad del que tenía Jan Ullrich en el Tour que bajó de la bicicleta a Miguel Indurain, pensó.
Pero ahora en mi mente sólo existe la Honda NT1100.
miércoles, 17 mayo 2023
Con o trango d'os años aprendes que no s'ha de luitar contra os sentimientos, sino aprender a convivir con els. Toz rebailan o suyo tiempo y os suyos plazos. Emos de saber caminar con a malinconía, con a tristeza, con l'amor, con o duelo, con a depresión, l'angunia u o desamor.
O negar-se a admitir istos sentimientos y enfrontinar-se a els nos levará a una espiral negativa d'a cuala mui pocas vezes saldremos victoriosos.
Aprender a pasar istos episodios escuitando a la nuestra alma, os suyos silenzios, os plantos (porque os ombres tamién ploran) nos ferán evoluzionar a atros estaus que nos reportarán más intelichenzia emozional y más paz.
No metan paranza a los suyos sentimientos. Simplamén los dixen fluir.
Feliz mierques.
**************************************
Con el paso de los años aprendes que no se debe luchar contra los sentimientos, sino aprender a convivir con ellos. Todos conllevan su tiempo y sus plazos. Debemos saber caminar con la melancolía, con la tristeza, con el amor, con el duelo, con la depresión, la angustia o el desamor.
El negarse a admitir estos sentimientos y enfrentarse a ellos nos llevará a una espiral negativa de la que muy pocas veces saldremos victoriosos.
Aprender a pasar estos episodios escuchando a nuestra alma, sus silencios, los llantos (porque los hombres también lloran) nos harán evolucionar a otros estados que nos reportarán más inteligencia emocional y más paz.
No pongan diques a sus sentimientos. Simplemente déjenlos fluir.
Feliz miércoles.
martes, 16 mayo 2023
Somos, esenzialmén, o que soniamos. Evoluzionamos proporzionalmén a los suenios que tenemos a valentía de complir.
Somos olbido. Polvo sostras dezaga en ixe camino que nunca s'ha de tornar a pisar.
Somos asperanza ta la chen que nos ama.
Somos luita.Una luita cutiano entre a razón y que siempre gana o corazón.
Di-me o que soneyas y te diré qui yes.
Somos, esenzialmén, o que soniamos.
******************************************
Somos, esencialmente, lo que soñamos. Evolucionamos proporcionalmente a los sueños que tenemos la valentía de cumplir.
Somos olvido. Polvo dejado atrás en ese camino que nunca se ha de volver a pisar.
Somos esperanza para la gente que nos ama.
Somos lucha. Una lucha constante entre la razón y que siempre gana el corazón.
Dime lo que sueñas y te diré quién eres.
Somos, esencialmente, lo que soñamos.
lunes, 15 mayo 2023
Emercher, nomás, entre as uembras buscando un punto de luz.
O sol agún duerme, entre que a luna chuga a lo esconderite y a tuya luz, amortada, como un faro en a tronada me conduz irremeyablemén ta un suizidio zertero.
O sol agún duerme y a mía uembra, inexistente, busca un punto de luz.
*****************************************
Emerjo, solo, entre las sombras buscando un punto de luz.
El sol todavía duerme, mientras la luna juega al escondite y tu luz, apagada, como un faro en la tormenta me conduce irremediablemente hacia un suicidio certero.
El sol todavía duerme y mi sombra, inexistente, busca un punto de luz.
domingo, 14 mayo 2023
No tiens garra obligazión d'estar a mesma persona que estiés fa un año, u fa 6 meses, ni sisquiera a semana pasada. Tiens o dreito de crexer como persona, de fer cambios que milloren a tuya vida, d'evoluzionar. Sin garra arrepentimiento ni desincusas.
****************************************
No tienes ninguna obligación de ser la misma persona que fuiste hace un año, o hace 6 meses, ni siquiera la semana pasada. Tienes el derecho de crecer como persona, de hacer cambios que mejoren tu vida, de evolucionar. Sin ningún arrepentimiento ni disculpas.
sábado, 13 mayo 2023
Recuerdo as uelladas de desconfianza d'os viacheros cuan, con 18 años, me meteba a los mandos d'un tren.
**************************************
Recuerdo las miradas de desconfianza de los viajeros cuando, con 18 años, me ponía a los mandos de un tren.
viernes, 12 mayo 2023
Cuan yera nino teneba a imperiosa nezesidat de saber cuanto iban a durar as cosas. Le preguntaba a la mía mai cuan se m'iba a pasar a calentura, cuanto tardaría en zarrar-se una ferida, cuanto a umora de garganchón... Amenesteba saber, ta organizar a mía vida, cuanto iba a durar o sofrimiento.
Años dimpués comprebé que i hai cosas que no se pasan nunca.
******************************************
Cuando era niño tenía la imperiosa necesidad de saber cuanto iban a durar las cosas. Le preguntaba a mi madre cuando se me iba a pasar la fiebre, cuanto tardaría en cerrarse una herida, cuanto el dolor de garganta... Necesitaba saber, para organizar mi vida, cuanto iba a durar el sufrimiento.
Años después comprobé que hay cosas que no se pasan nunca.
jueves, 11 mayo 2023
O terrible fredo yera lo unico que les feba sentir vivos en a nuei iluminada por a primera luna plena d'aviento en metat d'a no-cosa. Tan solo s'alvertiba o blanco d'os suyos espantaus uellos. O mar los sobateba a lo suyo conzieto, a uns a bordo d'una chica lancha y a atros tumbaus boca abaix sobre a superfizie de l'augua.
Tot. O silenzio tot. Y a pena y l'angunia, eternas.
********************************************
El terrible frío era lo único que les hacía sentir vivos en la noche iluminada por la primera luna llena de diciembre en mitad de la nada. Tan solo se advertía el blanco de sus asustados ojos. El mar los zarandeaba a su antojo, a unos a bordo de una pequeña lancha y a otros tumbados boca abajo sobre la superficie del agua.
Todo. El silencio todo. Y la pena y la angustia, eternas.
miércoles, 10 mayo 2023
Cuan as cosas van malamén emos de pensar que agún podrían ir muito pior. Pensar, por exemplo, que a boira podese instalar-se ta siempre en as nuestras cabezas y estallar-nos a tronada en o corazón.
***********************************
Cuando las cosas van mal tenemos que pensar que todavía podrían ir mucho peor. Pensar, por ejemplo, que la niebla pudiera instalarse para siempre en nuestras cabezas y estallarnos la tormenta en el corazón.
martes, 9 mayo 2023
Mai
Me cuaca recordar-te asinas. Con tota a umora que te fazioron a mía cuñada y o mío chirmán. Ye como te veyié a zaguera vez antes de morir. T'agradeixco dica l'infinito tot o que te preocupés de mi. Poso tota a umora que te causé. Estiés una mai exemplar. Nunca te seré más agradeixiu.
****************************************
Me gusta recordarte así. Con todo el dolor que te hicieron mi cuñada y mi hermano. Es como te vi la última vez antes de morir. Te agradezco hasta el infinito todo lo que te preocupaste de mi. Siento todo el dolor que te causé. Fuiste una madre ejemplar. Nunca te estaré más agradecido.
lunes, 8 mayo 2023
No me cuaca a falta de compromiso. No m'agradan as personas tibias. Tampoco creo en a palabra nunca. Os conzeptos "nunca" y "pon" nomás deberían esistir aplicaus a lo pasau. M'apetexer rodiar-me de personas que asumen risgos, que son disposadas a cruzar o río si a causa merexe a pena. Cruzar o río agún a sabiendas que talmén no puedas alcanzar a ribera. Cruzar o río y mirar fixamén a los uellos a lo que deseyaba, por alto de tot, que t'afogases.
******************************************
No me gusta la falta de compromiso. No me agradan las personas tibias. Tampoco creo en la palabra nunca. Los conceptos "nunca" y "nada" sólo deberían de existir aplicados al pasado. Me apetece rodearme de personas que asumen riesgos, que están dispuestas a cruzar el río si la causa merece la pena. Cruzar el río aún a sabiendas que tal vez no puedas alcanzar la orilla. Cruzar el río y mirar fijamente a los ojos al que deseaba, por encima de todo, que te ahogaras.
domingo, 7 mayo 2023
Día de la madre
Con a cabeza mesa en o manillar. L'aire de cara, escolgar d'o pilotón, buscando a protezión entre coches, anque bel fillo puta me la niega y s'aparta.
As camas me creman.
L'azeto láctico ye encomenzando a cristalizar y a punchar-me o musclo y enverenar-me a sangre, que dixa o suyo sapia en o mío garganchón, pero que o que compite siempre creye que en o prosimo menuto encomenzará a recuperazión.
L'orgüello m'impide de momento utilizar o pinganillo ta pedir aduya a lo mío director. Pero me da tranquilidat levar-lo astí, pegau a lo mío sentito y saber que cuan chile o mío equipo se dixará cayer ta levar-me en volandas a cabeza de pilotón.
Pero ara pierdo rueda, o pilotón se me va y nomás puedo cagar-me en toz os Dioses!
****************************************
Con la cabeza metida en el manillar. El viento de cara, descolgado del pelotón, buscando la protección entre coches, aunque algún hijo puta me la niega y se aparta.
Las piernas me queman.
El ácido láctico está comenzando a cristalizar y a pincharme el músculo y envenenarme la sangre, que deja su sabor en mi garganta, pero que el que compite siempre cree que en el próximo minuto comenzará la recuperación.
El orgullo me impide de momento utilizar el pinganillo para pedir ayuda a mi director. Pero me da tranquilidad llevarlo ahí, pegado a mi oído y saber que cuando grite mi equipo se dejará caer para llevarme en volandas a cabeza de pelotón.
Pero ahora pierdo rueda, el pelotón se me va y sólo puedo cagarme en todos los Dioses!
sábado, 6 mayo 2023
Cuan te mueres no sabes que yes muerto, no sofres por ixo, pero ye duro ta la resta.
Lo mesmo ocurre cuan yes imbezil.
***************************************
Cuando te mueres no sabes que estás muerto, no sufres por ello, pero es duro para el resto.
Lo mismo ocurre cuando eres imbécil.
viernes, 5 mayo 2023
Cuan a suya "sinzeridat" ye capaz de baixar l'autoestima, se calle.
Cuan a suya "opinión" ye capaz de desmotivar a belún, se calle.
Cuan a suya "critica" ye capaz de disminuyir a belún, se calle.
Verdaz sin empatía son tasamén convenienzias emozionals ta satisfer a suya egocentrismo.
***************************************
Cuando su "sinceridad" es capaz de bajar el autoestima, cállese.
Cuando su "opinión" es capaz de desmotivar a alguien, cállese.
Cuando su "crítica" es capaz de disminuir a alguien, cállese.
Verdades sin empatía son apenas conveniencias emocionales para satisfacer su egocentrismo.
jueves, 4 mayo 2023
Un buen día se cansó de tot. Ni treballo, ni amigos, ni familia, serviban de zibo ta salir d'o forau en o cual se trobaba meso.
Ixe día dezidió no devantar-se ta acudir a lo tallo, se cansó de suportar as ausenzias d'os amigos a los cuals a bonico eba iu dixando de costau y dezidió meter fin a la obligazión que muitas vezes t'imposa a familia.
Y no pasó pon. Dengún le chitó de menos. En o treballo bel comentario d'impreziso u malfainero, pero a resta pon, dica o punto que beluns s'enteroron d'a suya muerte por a prensa diaria.
Se fuo sin despedir-se de dengún. Ya s'eba cansau d'actuar por obligazión y fazió voluntariamén o que le dio a gana.
*******************************************
Un buen día se cansó de todo. Ni trabajo, ni amigos, ni familia, servían de aliciente para salir del agujero en el que se hallaba metido.
Ese día decidió no levantarse para acudir al tajo, se cansó de soportar las ausencias de los amigos a los que poco a poco había ido dejando de lado y decidió poner fin a la obligación que muchas veces te impone la familia.
Y no pasó nada. Nadie le echó de menos. En el trabajo algún comentario de vago u holgazán, pero el resto nada, hasta el punto de que algunos se enteraron de su muerte por la prensa diaria.
Se fue sin despedirse de nadie. Ya se había cansado de actuar por obligación e hizo voluntariamente lo que le dio la gana.
miércoles, 3 mayo 2023
Despierto con a memoria d'o que estié y a pena d'o que ya nunca seré.
Desperto timidamén, como con espanto, pedindo-le permiso a l'albada.
Uei despierto dezaga de largos años d'ibernazión, con zicatrizas en a mía alma.
Poso una tristeza inmensa, sin fondo. Permanexeré despierto y en vichía ta luitar contra pantasmas plegadas de mui luen.
He despertau y creigo que sigo vivo.
****************************************
Despierto con el recuerdo de lo que fui y la pena de lo que ya nunca seré.
Despierto tímidamente, como con miedo, pidiéndole permiso a la albada.
Hoy despierto tras largos años de hibernación, con cicatrices en mi alma.
Siento una tristeza inmensa, sin fondo. Permaneceré despierto y en vigía para luchar contra fantasmas llegados de muy lejos.
He despertado y creo que sigo vivo.
martes, 2 mayo 2023
M'he tornau, fa pros años que lo noto, en un estar asocial. Me cuesta muito socializar, fer amigos (en FB que no cal dar a fito-fito, ¨nomás¨ tiengo 50) y lo grieu, ye que no m'importa. Sí que m'importa que isto le afecte a belún a qui yo importe, pero a chen a qui importo ya lo saben y l'asimilan.
Tiengo un pasau que contino sin meter en orden Y en ixe campo tan nomás puedo treballar yo.
O mío presén ye difizil, no ye o que sonié (anque belún piense que yo lo trié, i hai vezes que as cosas vienen imposadas, porque d'unatro modo ara sería unatra persona) y un futuro tremendamén inzierto.
No puedo dezir que siga feliz. Ye zierto que en momentos soneyo con o que podría estar feliz, pero ixo ara ye inviable.
Uei, una vez más, no ye o mío día. Y os que m'asperan.
****************************************
Me he vuelto, hace bastantes años que lo noto, en un ser asocial. Me cuesta mucho socializar, hacer amigos (en FB que no hay que dar la cara, ¨sólo¨ tengo 50) y lo grave, es que no me importa. Sí que me importa que esto le afecte a alguien a quien yo importe, pero la gente a quien importo ya lo saben y lo asimilan.
Tengo un pasado que continúo sin poner en orden Y en ese campo tan sólo puedo trabajar yo.
Mi presente es difícil, no es el que soñé (aunque alguien piense que yo lo elegí, hay veces que las cosas vienen impuestas, porque de otro modo ahora sería otra persona) y un futuro tremendamente incierto.
No puedo decir que sea feliz. Es cierto que en momentos sueño con lo que podría ser feliz, pero eso ahora es inviable.
Hoy, una vez más, no es mi día. Y los que me esperan.
lunes, 1 mayo 2023
A chen tiene cosas fermosas que fablar de tu, nomás son asperando a que te mueras.
**************************************
La gente tiene cosas hermosas que hablar de ti, sólo están esperando a que te mueras.