O rencón d'acordanza
Aquí podrán ver todo lo que pasó por esta web. Es importante mantener la memoria para saber quienes somos.
25 fotografías del quinto temporal
(fotos de J. A. Otegui y Carlos Juan)
Agosto 2004 Septiembre 2004 Octubre 2004 Noviembre 2004 Diciembre 2004 Enero 2005 Febrero 2005 Marzo 2005 Abril 2005 Mayo 2005 Junio 2005 Julio 2005 Agosto 2005 Septiembre 2005 Octubre 2005 Noviembre 2005 Diciembre 2005 Enero 2006 Febrero 2006 Marzo 2006 Abril 2006 Mayo 2006 Junio 2006 Julio 2006 Agosto 2006 Septiembre 2006 Octubre 2006 Noviembre 2006 Diciembre 2006 Enero 2007 Febrero 2007 Marzo 2007 Abril 2007 Mayo 2007 Junio 2007 Julio 2007 Agosto 2007 Septiembre 2007 Octubre 2007 Noviembre 2007 Diciembre 2007 Febrero 2008 Marzo 2008 Abril 2008 Mayo_2008 Junio_2008 Julio_2008 Agosto_2008 Septiembre_2008 Octubre_2008 Noviembre_2008 Diciembre 2008 Enero 2009 Febrero 2009 Marzo 2009 Abril 2009 Mayo 2009 Junio 2009 Julio 2009 Agosto 2009 Septiembre 2009 Octubre 2009 Noviembre 2009 Diciembre 2009 Enero 2010 Febrero 2010 Marzo 2010 Abril 2010 Mayo 2010 Junio 2010 Julio 2010 Agosto 2010 Septiembre 2010 Octubre 2010 Noviembre 2010 Diciembre 2010 Enero 2011 Febrero 2011 Marzo 2011 Abril 2011 Mayo 2011 Junio 2011 Julio 2011 Agosto 2011 Septiembre 2011 Noviembre 2011 Diciembre 2011 Enero 2012 Febrero 2012 Julio 2012 Agosto 2012 Septiembre 2012 Noviembre 2012 Diciembre 2012 Enero 2013 Febrero 2013 Marzo 2013 Diciembre 2015 Diciembre 2018 Febrero 2019 Noviembre 2019 2019 Marzo 2020 Agosto_2020 Septiembre 2020 Octubre 2020 Noviembre_2020 Diciembre_2020 Enero 2021 Febrero 2021 Marzo 2021 Abril 2021 Mayo_2021 Junio_2021 Julio 2021 Agosto_2021 Septiembre_2021 Octubre_2021 Noviembre_2023
jueves. 11 noviembre 2021
Soi republicano de zurdas, ateu (grazias a dios), aragonesista y d'o Real Zaragoza.
Fa falta pitera pa despertar-se cada mañanada y intentar estar feliz tenendo tot en cuentra.
*********************
Soy republicano de izquierdas, ateo (gracias a dios), aragonesista y del Real Zaragoza.
Hace falta pitera para despertarse cada mañana e intentar ser feliz teniendo todo en contra.
miércoles, 10 noviembre 2021
Foto: Carlos Juan
NOMÁS
Con tu y solo.
Abitando o espazio de l'olbidar.
Tot l'olbidar vive en a mía memoria,
mientres t'esmeras que no me sienta solo.
Con tu siempre,
pero solo.
Si me faltas seré solo y tresbatiu.
Camina a lo mío costau y fe-me compañía
anque yo me sienta solo.
No dixes a mía mano.
Agarra-me con fuerza y dixa que sienta a mía soledat.
Que m'ixalapa,
que me corrompe,
que m'acotola.
Si me faltas ya no seré ni memoria.
Memoria de chens que tal vez nunca esistioron.
Por ixo puede que me sienta tan solo.
No me sueltes d'a mano,
con tu camino seguro,
arropado, pero terriblemén solo.
**********************
SOLO
Contigo y solo.
Habitando el espacio del olvido.
Todo el olvido vive en mi recuerdo,
mientras te esmeras en que no me sienta solo.
Contigo siempre,
pero solo.
Si me faltas estaré solo y perdido.
Camina a mi lado y hazme compañía
aunque yo me sienta solo.
No dejes mi mano.
Agárrame con fuerza y deja que sienta mi soledad.
Que me desgarra,
que me corrompe,
que me atenaza.
Si me faltas ya no seré ni recuerdo.
Recuerdo de gentes que tal vez nunca existieron.
Por eso puede que me sienta tan solo.
No me sueltes de la mano,
contigo camino seguro,
arropado, pero terriblemente solo.
martes, 9 noviembre 2021
Contemplo a las personas caminar entre que os arbols pierden as suyas fuellas. Los contemplo fendo codas pa pillar o tranvía u l'autobús.
Pienso cuantas d'ixas personas anonimas conoxerán a istoria de paisanos nuestros como Felisa Galé, José Oto, Miguel Labordeta y o café Niké, Vicente Basanta, Fidel Pagés, Paco Ponzán, Evaristo Viñuales, Ramón Acín, José de Calasanz u o suyo vezino d'o terzero.
Grans personas que han feito una nazión gran.
********************
Contemplo a las personas caminar mientras los árboles pierden sus hojas. Los contemplo haciendo colas para coger el tranvía o el autobús.
Pienso cuantas de esas personas anónimas conocerán la historia de paisanos nuestros como Felisa Galé, José Oto, Miguel Labordeta y el café Niké, Vicente Basanta, Fidel Pagés, Paco Ponzán, Evaristo Viñuales, Ramón Acín, José de Calasanz o su vecino del tercero.
Grandes personas que han hecho una nación grande.
lunes, 8 noviembre 2021
Toz cambiamos. Dengún ye a mesma persona que yera fa un año, a vezes somos muito millor, y atras vezes pior. Toz tenemos bella cosa que nos fa cambiar, ya sía un goyo, una amistat, un amor, una traiduría u un dolor.
**********************
Todos cambiamos. Nadie es la misma persona que era hace un año, a veces somos mucho mejor, y otras veces peor. Todos tenemos algo que nos hace cambiar, ya sea una alegría, una amistad, un amor, una traición o un dolor.
domingo, 7 noviembre 2021
Memoria con muito cariño a etapa de Perico Fernández como boxeyador. O mío pai, que alavez yera correu urbano en Zaragoza, repartiba a zona en an Perico teneba o gimnasio d'entrenamiento. Gosaba trayer-nos a los míos chirmans y a yo fotografías dedicadas por él.
Perico estió, si no m'entivoco, o primer campión d'o mundo que dio Aragón. Un boxeyador con una terrible pegada, criau en o espizio de Pignatelli y a lo que nomás o tailandés que le arrebató o titol y a vida han aduto tumbar.
Un ombre con una bondat infinita y a lo se le espulló sin miramiento. Agún, a día de uei, o mío almirau Nino Arrúa, aquel 10 zaragozista que nos fazió soniar, le debe 200.000 pezetas "d'aquellas" que le pidió ampradas. Tornó a lo suyo Uruguay sin tornar-las.
Y ye que a Perico, amás d'a "puta calor", le podeba o corazón.
**********************
Recuerdo con mucho cariño la etapa de Perico Fernández como boxeador. Mi padre, que entonces era cartero urbano en Zaragoza, repartía la zona en donde Perico tenía el gimnasio de entrenamiento. Solía traernos a mis hermanos y a mí fotografías dedicadas por él.
Perico fue, si no me equivoco, el primer campeón del mundo que dio Aragón. Un boxeador con una terrible pegada, criado en el hospicio de Pignatelli y al que sólo el tailandés que le arrebató el título y la vida han logrado tumbar.
Un hombre con una bondad infinita y al se le saqueó sin miramiento. Todavía, a día de hoy, mi admirado Nino Arrúa, aquél 10 zaragocista que nos hizo soñar, le debe 200.000 pesetas "de aquellas" que le pidió prestadas. Regresó a su Uruguay sin devolverlas.
Y es que a Perico, además de la "puta calor", le podía el corazón.
sábado, 6 noviembre 2021
L'abrazo abría d'estar rezetau por os medicos. I hai un poder curativo en l'abrazo que agún esconoxemos. L'abrazo cura odio. L'abrazo cura resentimiento. Cura cansera. Cura tristeza.
Cuan abrazamos soltamos amarras. Perdemos por intes as cosetas que nos han feito perder a calma, a paz en l'alma. Cuan abrazamos dixamos d'estar a la defensiva y permitimos que l'atro s'amane a lo nuestro corazón. Os brazos s'ubren y os corazons se currucan d'una forma unica.
No i hai pon como un abrazo. Abrazo de "T'amo". Abrazo de "Qué bueno que yes aquí". Abrazo de "Aduya-me". Abrazo de "Dica luego". Abrazo de "cuánto t'extrañé". Abrazos...
Cuan abrazamos somos más de dos, somos familia, somos accesible, somos suenios posibles.
L'abrazo abría d'estar rezetau por os medicos, pus rechovenexe l'alma y o cuerpo.
Les dixo aquí o mío abrazo.
***********************
El abrazo debería ser recetado por los médicos. Hay un poder curativo en el abrazo que aún desconocemos. El abrazo cura odio. El abrazo cura resentimiento. Cura cansancio. Cura tristeza.
Cuando abrazamos soltamos amarras. Perdemos por instantes las cosas que nos han hecho perder la calma, la paz en el alma. Cuando abrazamos dejamos de estar a la defensiva y permitimos que el otro se aproxime a nuestro corazón. Los brazos se abren y los corazones se acurrucan de una forma única.
No hay nada como un abrazo. Abrazo de "Te amo". Abrazo de "Qué bueno que estás aquí". Abrazo de "Ayúdame". Abrazo de "Hasta pronto". Abrazo de "cuánto te extrañé". Abrazos...
Cuando abrazamos somos más de dos, somos familia, somos accesibles, somos sueños posibles.
El abrazo debería ser recetado por los médicos, pues rejuvenece el alma y el cuerpo.
Les dejo aquí mi abrazo.
viernes, 5 noviembre 2021
A muerte no la entendemos, nos tira a qui amamos, nos amarga a vida, nos causa una ferida y una zicatriza que duele pa tota a vida.
A muerte plega sin estar convidada y amorta a nuestra riseta y mete trista nuestra uellada, ella ye o pior dolor y más cuan no i abió tiempo ni de dezir adiós, ella fa plorar a lo más fuerte y o suyo dolor queda por siempre. Por ixo ama, no peleyes y perdona, no alzes rencor que a muerte no perdona.
**********************
La muerte no la entendemos, nos quita a quienes amamos, nos amarga la vida, nos causa una herida y una cicatriz que duele para toda la vida.
La muerte llega sin ser invitada y apaga nuestra sonrisa y pone triste nuestra mirada, ella es el peor dolor y más cuando no hubo tiempo ni de decir adiós, ella hace llorar al más fuerte y su dolor queda por siempre. Por eso ama, no pelees y perdona, no guardes rencor que la muerte no perdona.
jueves, 4 noviembre 2021
San Carlos Borromeo
L'olbidar.
Nomás me queda l'olbidar.
Tal vez a muerte me torne a la memoria.
Pero muero en vida y nomás siento olbidar.
Morir nomás, a capela, pa recuperar a memoria.
Pero agora dixar-me en paz y sofrir l'olbidar.
*********************
El olvido.
Sólo me queda el olvido.
Tal vez la muerte me devuelva al recuerdo.
Pero muero en vida y sólo siento olvido.
Morir sólo, a capela, para recuperar el recuerdo.
Pero ahora dejarme en paz y sufrir el olvido.
miércoles, 3 noviembre 2021
Felicidades Valentín
AGÚN VIVE A MEMORIA
Camino, inexorablemén, ta la terzera edat. Sofro, como muitos de vustés saben, d'una perda de memoria galopante a causa d'a mía daño zerebral, pero se mantienen vivos as memorias d'o Caspe d'a mía nineza. A mía primera escuela (A Badina), a mía primera mayestra (Doña Julia), que con tres años me castigó sin salir a lo recreyo por foratar una pachina d'o cuaderno por borrar mui fuerte, as mías primeras prozesions con o Nazareno, os asayos d'a banda de tambors y bombos en a Porteta. A memoria de, agora ausén, Perico Samper, a lo como o mío pai le daba a responsabilidat de cudiar d'o mío chirmán y de yo entre a prozesión. Memoria a suya eterna riseta. Sintié un duro truco en o mío costau cuan Alfredo Grañena me comunicó a suya muerte fa uns días.
Memoria con una claridat nitida cuan o mío lolo Valentín, ferroviario como yo, nos levaba a pescar a lo Paranza. Oras y oras de solana asperando a picada d'a mía vida.
Asinas mesmo me viene a la mente as mías callejeos con Luis Fillola, Julio Tejero, Toño…
As fiestas d'agosto, as verbenas, os toros de fuego, as vaquillas, l'actuazión de Miguel Ríos, que luego estió a banda sonora d'a mía vida. Os primers amors… Ixe grupo d'amigos con os cuals compartes os 14, 15 años se convierten en eternos.
A carrera Borrizo, o puesto en o cual naxié, igual que o mío pai. O Gurugú, puesto de trobadas y os nuestros primers besos. As primeras peñas.
Definitivamén, Machado teneba razón cuan dizió que a nuestra patria ye a nuestra infanzia. Sin Caspe no sería yo, sería unatra coseta y asinas lo quiero dixar por escrito por si o mío zelebro me chuga a mala pasada de borrar-lo d'a mía mente.
***************************
TODAVÍA VIVE EL RECUERDO
Camino, inexorablemente, hacia la tercera edad. Sufro, como muchos de ustedes saben, de una pérdida de memoria galopante debido a mi daño cerebral, pero se mantienen vivos los recuerdos del Caspe de mi niñez. Mi primera escuela (La Balsa), mi primera maestra (Doña Julia), que con tres años me castigó sin salir al recreo por agujerear una página del cuaderno por borrar muy fuerte, mis primeras procesiones con el Nazareno, los ensayos de la banda de tambores y bombos en la Porteta. El recuerdo de, ahora ausente, Perico Samper, al cual mi padre le daba la responsabilidad de cuidar de mi hermano y de mí durante la procesión. Recuerdo su eterna sonrisa. Sentí un duro golpe en mi costado cuando Alfredo Grañena me comunicó su muerte hace unos días.
Recuerdo con una claridad nítida cuando mi abuelo Valentín, ferroviario como yo, nos llevaba a pescar al Dique. Horas y horas de solana esperando la picada de mi vida.
Así mismo me viene a la mente mis callejeos con Luis Fillola, Julio Tejero, Toño…
Las fiestas de agosto, las verbenas, los toros de fuego, las vaquillas, la actuación de Miguel Ríos, que luego fue la banda sonora de mi vida. Los primeros amores… Ese grupo de amigos con los que compartes los 14, 15 años se convierten en eternos.
La calle Borrizo, el lugar en el que nací, al igual que mi padre. El Gurugú, lugar de encuentros y nuestros primeros besos. Las primeras peñas.
Definitivamente, Machado tenía razón cuando dijo que nuestra patria es nuestra infancia. Sin Caspe no sería yo, sería otra cosa y así lo quiero dejar por escrito por si mi cerebro me juega la mala pasada de borrarlo de mi mente.
martes, 2 noviembre 2021
AMANEIXE
O sol, una vez más, le gana a batalla a las tenebras. Os suyos rayos acarizían a nuestra piel, templan a nuestra mente y intentan purificar a nuestra alma. Alma, compañero, alma! Que amenestemos de tu, d'o tuyo empente, d'o tuyo uembro. Que amenestemos rodiar-nos de personas que metan l'alma en os cometius, en os treballos, en as trabetas que nos mete a vida.
Alma pus, amigos. Y corazón, muito corazón. Porque a ormino a eszelenzia no ye sufizién.
Amaneixe.
Uei, y mañanada tamién, sale o sol pa toz.
**********************
AMANECE
El sol, una vez más, le gana la batalla a las tinieblas. Sus rayos acarician nuestra piel, templan nuestra mente e intentan purificar nuestra alma. ¡Alma, compañero, alma! Que necesitamos de ti, de tu empuje, de tu hombro. Que necesitamos rodearnos de personas que pongan el alma en los cometidos, en los trabajos, en las zancadillas que nos pone la vida.
Alma pues, amigos. Y corazón, mucho corazón. Porque a menudo la excelencia no es suficiente.
Amanece.
Hoy, y mañana también, sale el sol para todos.
lunes, 1 noviembre 2021
TOLOSANTOS